با استفاده از کاشی سرامیک گرگان دیگر نگران ترک و تغییر رنگ آن در برابر اجسام سنگین نباشید!

از قرن بیست و یکم شاهد افزایش رشد صنعت ساخت و ساز، به ویژه بخش مسکن در هند بود. این امر منجر به افزایش تقاضا برای کاشی و سرامیک شد.

این رشد عامل مصرف گسترده منابع طبیعی و تولید زباله های جامد است. هدف این مقاله ارزیابی اثرات زیست محیطی زنجیره تامین کاشی سرامیک گرگان کف منجمد شده با انجام ارزیابی چرخه عمر (LCA) مطابق با استانداردهای بین المللی دستورالعمل های سری ISO 14040 است.

با روش های نقطه پایانی و نقطه میانی ReCiPe تعیین شده است. مشخص شده است که مرحله تولید زنجیره تامین بیشترین تاثیر را بر محیط زیست در همه دسته ها دارد.

تجزیه و تحلیل تاثیر منابع/مواد ورودی مختلف نشان می‌دهد که اکسید قرمز مورد استفاده در تهیه لعاب، الکتریسیته در تولید، مواد بسته‌بندی، توزیع توسط کامیون‌ها، نصب کاشی‌ها با استفاده از بتن و دفع مواد بسته‌بندی مسئول بیشتر اثرات زیست‌محیطی هستند.

این مطالعه ارزیابی کمی ضروری را برای شناخت مراحل و موادی که به شدت مسئول تخریب محیط هستند ارائه می دهد تا بتوان مداخلات مناسب توسط ذینفعان مختلف را برنامه ریزی کرد.

کاشی ها عناصر واحدی از خاک رس پخته شده، فلز، شیشه یا سنگ هستند که برای یک سطح تمام شده روی کف، دیوار یا سقف استفاده می شوند.

آنها در داخل و خارج ساختمان ها استفاده می شوند و می توانند یکپارچه یا از نظر رنگ، بافت و مشخصات بسیار تزئینی باشند.

تمرکز این مقاله کاشی‌های سرامیکی، کانی‌های غیرفلزی (رس) است که در حرارت بالا برای تولید کاشی سخت شده پخته می‌شوند. با توجه به رواج خاک رس در سطح جهان، آجر و کاشی سازی در تولید آن رواج یافته است.

اولین نمونه‌های کاشی‌سازی در سرزمین‌های مقدس، حدود قرن چهارم قبل از میلاد، سرچشمه گرفت. از آنجا، رومی ها کاشی کاری را به اروپا آوردند، زیرا زمین هایی را اشغال کردند.

در قرن هشتم و نهم، مردم اویغور شمال غربی چین چیزی را ایجاد کردند که اساس کاشی‌های قرن سیزدهم ترک و خاورمیانه شد که به دلیل تقارن هندسی و نقوش گیاه‌شناسی آن‌ها قابل توجه بود.

هنر رومی از بین رفت و توسط راهبان سیسترسین در قرن دوازدهم دوباره کشف شد. آنها یک کاشی فشرده با الگوی منقوش با چندین رنگ به نام کاشی‌های encaustic ایجاد کردند.

این روش بعداً در قرن شانزدهم از بین رفت تا اینکه قرن هفدهم شاهد ظهور این کاشی ها در ترکیه و همچنین کاشی دلفت در هلند بود.

در اواسط قرن هجدهم، صنعت کاشی دوباره به محبوبیت رسید و تولید در سراسر اروپا گسترش یافت هربرت مینتون دوباره در انگلستان در سال 1843 شروع به ساخت کاشی سوزاننده کرد.

در حالی که کاشی‌های تک رنگ در اواخر قرن شانزدهم در آمریکای مرکزی و جنوبی تولید می‌شدند، اما در ایالات متحده که کاشی‌ها را از اروپا وارد می‌کرد تا زمانی که ایالات متحده از سال 1870 صنعت خود را ایجاد کرد، رایج نبود.