سه چهارم کودکان 3-6 ساله در ایالات متحده وقت خود را در مراقبت از کودکان می گذرانند. بسیاری بیشتر ساعات بیداری خود را در این تنظیمات می گذرانند.
استفاده از پوشاک کودک نیلی در فعالیت بدنی روزانه فواید متعددی برای سلامتی دارد، اما سطح فعالیت در مراکز مختلف بسیار متفاوت است.
این مطالعه برای بررسی دلایلی انجام شد که چرا سطوح فعالیت بدنی ممکن است متفاوت باشد. هدف این مقاله خلاصه کردن یک یافته غیرمنتظره است که ارائه دهندگان مراقبت از کودک از آنها یک مانع کلیدی برای فعالیت بدنی کودکان است.
نه گروه تمرکز با 49 ارائه دهنده مراقبت از کودک (55٪ سیاه پوست) از 34 مرکز (شامل داخل شهر، حومه شهر، هد استارت و مونته سوری) در سینسیناتی، OH انجام شد.
سه ارزیاب مستقل، رونوشت‌های متنی را برای مضامین تحلیل کردند. چندین تکنیک برای افزایش اعتبار یافته ها استفاده شد، از جمله مصاحبه با 13 مراقب.
دو موضوع عمده در مورد لباس عبارت بودند از: 1) لباس کودکان مانعی برای فعالیت بدنی کودکان در مراقبت از کودک بود، و 2) انتخاب لباس منبع قابل توجهی درگیری بین والدین و ارائه دهندگان مراقبت از کودک بود. اقلام لباس نامناسب شامل: بدون کت، کلاه، دستکش در زمستان، دمپایی یا صندل، لباس های گران قیمت، جواهرات، و لباس هایی که خیلی گشاد یا خیلی تنگ بودند. ارائه دهندگان مراقبت از کودک توضیح دادند که اگر کت اضافی در مرکز وجود نداشته باشد، یک کودک مجرد بدون کت می تواند از بیرون رفتن کل کلاس جلوگیری کند.
مراقبان دلایل متعددی برای اینکه والدین ممکن است لباس نامناسب به کودک خود بپوشانند، از جمله فراموشی، عادت صبحگاهی عجولانه، درآمد محدود برای خرید لباس، ترجیح کودک برای یک کالای مورد علاقه و درک نکردن والدین از اهمیت بازی در فضای باز پیشنهاد کردند.
چندین ارائه‌دهنده مراقبت از کودک از سیاست‌های خاصی برای منع پوشاک نامناسب حمایت کردند، زیرا بسیاری از آنها موفقیت محدودی را با یادآوری شفاهی یا کتبی برای آوردن لباس مناسب گزارش کردند.
